رصد خانه مراغه

رصد خانه مراغه ۱۶۷ سال پیش از احداث رصدخانه ی سمرقند ساخته شد و در زمانی یکی از معتبرترین رصدخانه های جهان بوده است. به طوری که در آن زمان به فرمان قوبیلای قاآن امپراطور چین و برادر هولاکوخان کارشناسانی برای آموزش و الگو برداری از رصد خانه ی مراغه به این شهر آمدند. این رصدخانه که بزرگترین رصدخانه جهان در دوره قبل از اختراع تلسکوپ است در زمانی که مراغه به عنوان پایتخت از سوی هلاکوخان مغول انتخاب شده بود بر روی تپه ای در غرب مراغه ساخته شد. این مرکز علمی مجهز به کتابخانه ای مشتمل بر ۴۰۰ هزار جلد کتاب و ابزار های اختر شناسی از جمله«ذات الربع» دیواری به شعاع ۴۳۰ سانتی متر و سایر امکانات مانند حلقه انقلابی و حلقه اعتدالی می باشد.به علاوه چون در آن زمان ارتباط علمی ایران و چین به علت استیلای مغولان در هر دو سرزمین برقرار شده بود دانشمندان چینی از جمله فائو وون جی در این مرکز فعالیت داشتند. همچنین فیلسوف و فرهنگ نامه نویس مسیحی «ابن العبری» در رصد خانه ی مراغه به تدریس کتابهای اصول اقلیدوس و المجسطی بطلمیوس مشغول بود.این مجموعه تا سال ۷۰۳ هجری آباد بود ولی پس از آن بر اثر زلزله های سخت و بی توجهی حکام رو به ویرانی رفت.